Μπορεί να έχεις ακούσει κάποια στιγμή την έκφραση «ευτυχισμένη γυναίκα, ευτυχισμένη ζωή». Για όλους τους γονείς εκεί έξω η ευτυχία δεν πρέπει να είναι ο απώτερος στόχος, αλλά μάλλον μέρος του στόχου του να γίνουν όσο τον δυνατόν καλύτεροι γονείς γίνεται.

Αντί ως γονέας να επιδιώκεις συνεχώς την ευτυχία, εξασκήσου στην ήρεμη αποδοχή της πραγματικότητας, αναγνωρίζοντας ότι η ανατροφή των παιδιών είναι δύσκολη και κατανοώντας ότι η εμπειρία αυτή θα συνοδεύεται από ένα πλήθος λαθών. Το να επιτρέπεις στον εαυτό σου να νιώθεις όλα τα συναισθήματα, συμπεριλαμβανομένης της απογοήτευσης, της ανησυχίας και του φόβου, είναι καλύτερο από το να επιδιώκεις μόνο την «ευτυχία ή την αποτυχία».

Είναι σημαντικό να θυμάσαι ότι η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα και μπορεί να αλλάξει αρκετά γρήγορα ανάλογα με το πλαίσιο που την ορίζεις. Αν βασίζεις τον στόχο σου σ’ ένα συναίσθημα που αλλάζει, θα καταλήξεις απογοητευμένη. Αντί να θέτεις την ευτυχία ως στόχο, μάθε να αγκαλιάζουν τα σκαμπανεβάσματα και τα σκαμπανεβάσματα του ρόλου του γονέα. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να το πετύχεις με την παρακάτω μέθοδο των πέντε βημάτων.

Φαντάσου ότι παίρνεις το παιδί σου από τον παιδικό σταθμό και το παιδί έχει ένα ξέσπασμα θυμού ή έχεις μια διαφωνία με το παιδί σου που είναι στην εφηβεία και αρχίζει να φωνάζει χωρίς λόγο. Είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθείς και μπορεί να χάσεις και την ψυχραιμία σου. Με το να έχεις διαύγεια και να κάνεις μια άσκηση ενσυνειδητότητας, όπως διαλογισμό ή μια τεχνική αναπνοών, θα μπορέσεις να ηρεμήσεις.

5-bimata-gia-na-gineis-pio-petiximenos-gonios-2

Το πρώτο βήμα ως γονιός είναι να αποκτήσεις επίγνωση των συναισθημάτων σου. Αν δυσκολεύεσαι να αναγνωρίσεις τα συναισθήματά σου, δοκίμασε να πεις δυνατά: «Νιώθω θυμωμένη. Νιώθω απογοητευμένη. Αισθάνομαι συγκλονισμένη» κλπ.

Στη συνέχεια, αναλογίσου πώς αισθάνεσαι. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, είναι σημαντικό να αναγνωρίσεις την αιτία μιας τυχόν απογοήτευσης..

Αν είναι δυνατόν, γράψε κάπου τους προβληματισμούς σου για να σε βοηθήσει να οργανώσεις τις σκέψεις σου.

Αφού αξιολογήσεις τα συναισθήματά σου, αφιέρωσε λίγο χρόνο για να σκεφτείς τι προσπαθούν να σου πουν τα συναισθήματά σου. «Τι λένε για το πώς αντιμετωπίζεις την κατάσταση; Ποιο είναι το αντίδοτό σου – Πώς θα επεξεργαστείς αυτό που σε επηρεάζει;». Ψάξε για ενδείξεις σ’ αυτά που έχεις γράψει και, στη συνέχεια, άρχισε να αναδιαμορφώνεις/ανασχεδιάζεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεσαι για το τι συνέβη και πώς μπορείς να βελτιώσεις την όποια κατάσταση.

Μόλις έχεις την ευκαιρία να σκεφτείς, κάνε μια ενεργή προσέγγιση. Πρόκειται για μια σκέψη ή μια ενέργεια που πρέπει να εξασκείς καθημερινά για να σε βοηθήσει να επαναπροσδιορίσεις αυτό που σκέφτηκες στο προηγούμενο βήμα, δηλαδή τι θα κάνεις κάθε μέρα για να δώσεις στον εαυτό σου τον χρόνο και τον πνευματικό χώρο που χρειάζεται για να αντιμετωπίσεις αυτό που σε ενοχλεί. Αυτή η ενεργή προσέγγιση θα μπορούσε να είναι η ολοκλήρωση ενός καθημερινού τελετουργικού ευγνωμοσύνης, να επιτρέψεις στον εαυτό σου να απολαύσει απλές στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα χωρίς να εστιάζει στα λάθη ή να δημιουργήσεις μια καθορισμένη «ζώνη ηρεμίας» στο σπίτι για εσένα και τα παιδιά σου, την οποία θα χρησιμοποιείς όταν χρειάζεσαι ένα νοητικό τάιμ-άουτ.

Το να είσαι γονιός είναι μια συνεχής διαδικασία ανάπτυξης και μάθησης. Είναι αδύνατον να ξέρεις τι να κάνεις όλη την ώρα. Και στην τελική δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τα πάντα, πρέπει να εξελίσσεσαι μέσα από αυτή τη διαδικασία. Δεν έχει να κάνει με το να είσαι τέλεια ή να ξέρεις πάντα τι να κάνεις και πότε να το κάνεις. Η παραδοχή αυτή θα σε οδηγήσει στην πληρότητα και θα σε βοηθήσει να ξεπεράσεις τις αναπόφευκτες προκλήσεις του απαιτητικού αυτού ρόλου του γονέα.