Οι γυναίκες που με εμπνέουν, από τη μητέρα μου ως τη Μελίνα!

Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ο ήρωας μου είναι η μητέρα μου. Μια πανίσχυρη δύναμη που σαρώνει στο πέρασμά της όλες τις δυσκολίες. Είναι ο άνθρωπος που με κάνει ακόμη και σήμερα να σκέφτομαι: «αφού μπορεί εκείνη μπορώ κι εγώ»!
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι αφιερωμένη σε αυτές τις γυναίκες που καταφέρνουν να φυλακίζουν τους φόβους τους και να απελευθερώνουν τη δύναμη της ψυχής τους.

Όλες αυτές τις καθημερινές γυναίκες που αγωνίζονται μόνες απέναντι στις οικονομικές δυσκολίες, στα άγχη της διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους, στην πενιχρά αμειβομένη δουλειά ή στην εξαντλητική καριέρα. Οι γυναίκες που σου κρατούν το χέρι στην αρρώστια, ενώ και οι ίδιες την παλεύουν σιωπηλά. Αυτές που κλαίνε σιωπηλά τα βράδια και σφίγγουν γενναία τα δόντια το πρωί.

Σε όλες αυτές τις γυναίκες, οφείλουμε αναγνώριση και σεβασμό γιατί η μάχη τους δεν τελειώνει ποτέ!
Το womenslife.gr, ως γυναικείο blog αποτίνει σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, φόρο τιμής σε όλες εκείνες τις άγνωστες ηρωίδες. Ανάμεσά τους και ορισμένες αναγνωρίσιμες που μέσα από τη στάση ζωής τους μας δίνουν δύναμη να πετύχουμε τους στόχους μας όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.

H Yusra Mardini είναι ένα νέο κορίτσι από τη Συρία. Το όνομά της έγινε γνωστό όταν το 2015, σε ηλικία 18 ετών βρέθηκε σε μια βάρκα μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα. Όταν το σκάφος άρχισε να βυθίζεται η Yusra που ήταν κολυμβήτρια από παιδική ηλικία στη Συρία πήδηξε στη θάλασσα και μαζί με την αδερφή της Sara, τράβηξαν το μικρό πλοίο για περισσότερες από τρεις ώρες μέχρι να φτάσουν στις ελληνικές ακτές.

Η Yusra ήταν μια ηρωίδα όμως ο αγώνας της δεν σταμάτησε εκεί. Έφτασε στη Γερμανία και μετά από σκληρή προπόνηση στο άθλημα που αγαπά πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 με την Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων στέλνοντας μήνυμα ελπίδας σε όλους τους πρόσφυγες παγκοσμίως.
Αποτελεί μια δυνατή φωνή για τους ανθρώπους που έχουν εκτοπιστεί βίαια σε όλο τον κόσμο και ένα ισχυρό παράδειγμα της δύναμης και της αποφασιστικότητάς τους να ξαναχτίσουν τη ζωή τους.

Στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2016, η Mardini υποστήριξε δυναμικά τα δικαιώματα των προσφύγων για πρόσβαση σε ασφαλή στέγαση, εκπαίδευση, σε ευκαιρίες βιοπορισμού και επαγγελματικής κατάρτισης. Από το 2017 είναι Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ.

Η Misty Copelad έχει γράψει το όνομά της με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγκόσμιου μπαλέτου. Από το 2015 είναι η πρώτη μαύρη prima μπαλαρίνα του φημισμένου American Ballet Theatre (ABT) που κατάφερε να χορέψει και να ενσαρκώσει τις ηρωίδες στη Λίμνη των Κύκνων και τον Καρυοθραύστη που ήταν προνόμιο μόνο των λευκών χορευτριών.

Εκείνες που έκαναν τη ζωή της Misty δύσκολη στα παρκέ λες και δεν ήταν ήδη. Μεγάλωσε με τα αδέρφια της σε μια φτωχή οικογένεια με την μητέρα της να μην καταφέρνει πάντα να τους συντηρεί. Όταν άρχισε να κάνει μαθήματα μπαλέτου στο σχολείο σε ηλικία 13 ετών, η δασκάλα της Cynthia Bradley αναγνώρισε γρήγορα το ταλέντο της. Και ήταν εκείνη που διεκδίκησε δικαστικά την Misty από τη μητέρα της όταν οι δυσκολίες ήταν αβάσταχτες. Έχει γράψει βιβλία για την ιστορία της που έχουν γίνει best sellers.

Όταν οι θετοί γονείς της Jessica Long έλαβαν ένα τηλεφώνημα από την Υπηρεσία υιοθεσιών ότι βρέθηκε ένα κοριτσάκι 13 μηνών για υιοθεσία στη Ρωσία, πίστευαν ότι το όνειρό τους έγινε πραγματικότητα. Με τη διαφορά ότι το μικρό κορίτσι έπασχε από μια σπάνια ασθένεια που ανάγκασε τους γιατρούς να της ακρωτηριάσουν και τα δύο πόδια από το γόνατο σε ηλικία 18 μηνών.

Κι αν αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο για τους γονείς της να την υποδεχθούν με αγάπη, τίποτα άλλο δεν την εμπόδισε στη ζωή από το να κατακτήσει τα όνειρά της. Άρχισε να κολυμπάει από μικρή και στα 12 της χρόνια έγινε το νεότερο μέλος της Αμερικανικής Παραολυμπιακής Ομάδας που μετείχε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας κερδίζοντας 2 χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση. Από τότε έχει κερδίσει δεκάδες ακόμη και πολλές διακρίσεις ενώ η δύναμή της έχει εμψυχώσει εκατομμύρια παιδιά με αναπηρία σε όλο τον κόσμο.

Η Σοφία Μπεκατώρου και η Rose McGowan είναι δύο γυναίκες που με τη δύναμή τους ξεσκέπασαν τον φόβο και τη σιωπή. Η McGowan είναι η ηθοποιός και ακτιβίστρια που πρωτοστάτησε στο παγκόσμιο κίνημα #metoo μετά την αποκάλυψή της ότι έπεσε θύμα βιασμού από τον πανίσχυρο παραγωγό Harvey Weinstein. Από τότε μιλά συχνά για τη ζωή της ενώ το κίνημα εξαπλώθηκε σε κάθε γωνιά της γης δίνοντας τη δύναμη σε γυναίκες να μιλήσουν. Η Σοφία Μπεκατώρου άνοιξε το δρόμο για το ελληνικό #metoo και της είμαστε όλοι ευγνώμονες.

Τι να πει κανείς για τη Μελίνα. Είναι άλλωστε ένα ζωντανός θρύλος τι κι αν πέρασαν 27 χρόνια από το θάνατό της. Μια γυναίκα, μια εποχή, μια δύναμη, ένα τεράστιο χαμόγελο και μια ζεστή καρδιά.
Αγέρωχη, ασυμβίβαστη, πρωτοπόρος, ένα αδέσμευτο πνεύμα που έζησε τη ζωή της όπως ήθελε η ψυχή της και άφησε πίσω της ανεξίτηλο το στίγμα της. Τα λόγια είναι φτωχά για τη Μελίνα όταν έχεις απέναντι σου αυτό το χαμόγελο.

Γυναίκες που άγγιξαν είτε τη δική μας ζωή μόνο ή και πολλών άλλων αξίζουν σήμερα μια διπλή αγκαλιά ή σκέψη. Χρόνια πολλά σε όλες τις ηρωίδες της ζωής!