Υπάρχουν χρονιές που περιμένεις τις γιορτές σαν μικρό παιδί και χρονιές που τις περιμένεις σαν να πρόκειται να τρέξεις μαραθώνιο. Ό,τι κι αν κουβαλάς μέσα σου, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μπορούν να γίνουν κάτι πολύ πιο απλό από «πρέπει», μπορούν να γίνουν δύο βραδιές που θα φροντίσεις τον εαυτό σου. Όχι επειδή όλα ήταν τέλεια, αλλά επειδή εσύ διάλεξες να τα ζήσεις λίγο πιο συνειδητά.

Σκέψου τα σαν δύο διαφορετικές ενέργειες. Τα Χριστούγεννα είναι ζεστασιά, θαλπωρή, «μένω λίγο εδώ». Η Πρωτοχρονιά είναι φως, κίνηση, «πάω λίγο παρακάτω». Αν κρατήσεις αυτή τη διαφορά στο μυαλό σου, ξαφνικά δεν χρειάζεται να κάνεις χίλια πράγματα. Χρειάζεται να κάνεις δυο-τρία που ταιριάζουν στο συναίσθημα της κάθε μέρας.

Την ημέρα των Χριστουγέννων, η πιο ωραία πολυτέλεια είναι να χαμηλώσεις ταχύτητα χωρίς να απολογείσαι. Ακόμη κι αν έχεις τραπέζι, ακόμη κι αν τρέχεις, μπορείς να κλέψεις δέκα λεπτά «για σένα μόνο» πριν μπεις στον ρόλο της οικοδέσποινας, της κόρης, της συντρόφου, της φίλης. Ένα ντους χωρίς βιασύνη, ένα άρωμα που αγαπάς, λίγη μουσική που σε μαλακώνει. Αυτό δεν είναι πλεονασμός. Είναι ο τρόπος να ξεκινήσεις τη μέρα σου με δυναμική παρουσία, όχι με ένταση.

Και όταν μαζευτείτε, δοκίμασε να δώσεις σημασία στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της γιορτής: στο κλίμα. Όχι στη διακόσμηση, όχι στο «αν πέτυχε το φαγητό», αλλά στο πώς νιώθετε μεταξύ σας. Αν κάτι σε βαραίνει, δεν χρειάζεται να το κουβαλάς χαμογελώντας. Μπορείς απλώς να κρατήσεις τον τόνο τρυφερό και ήρεμο. Ένα «χαίρομαι που είμαστε μαζί» αξίζει περισσότερο από δέκα τέλεια πιάτα.

Η Πρωτοχρονιά, από την άλλη, θέλει ένα μικρό τελετουργικό αλλαγής. Όχι στόχους-βουνό, όχι υποσχέσεις που σε αγχώνουν από την[πρώτη κιόλας εβδομάδα. Θέλει μια απλή κίνηση που να σου λέει «γυρίζω σελίδα». Μπορεί να είναι να ανοίξεις τα παράθυρα για λίγα λεπτά, να αλλάξεις σεντόνια, να ανάψεις ένα κερί, να φτιάξεις ένα ποτό ή ένα ρόφημα που να σου δίνει την αίσθηση μιας νέας αρχής. Μικρά πράγματα, αλλά που έχουν συμβολισμό. Και ο συμβολισμός, όσο κι αν τον υποτιμούμε, μας κρατάει.

Αν είσαι με κόσμο την αλλαγή του χρόνου, το ωραιότερο σημείο δεν είναι το «τι φορούσες» ή «πού ήσουν». Είναι η στιγμή που σηκώνεις το ποτήρι και λες κάτι που να έχει βαρύτητα, που δεν είναι ανούσιο ή κλισέ. Αν θέλεις να ακουστείς ανθρώπινη, χωρίς να γίνεις μελό ή τυπική, κράτα τις ευχές απλές και ευγενικές. Να μερικές που μπορείς να πεις όπως είναι, ή να τις προσαρμόσεις στο δικό σου τρόπο σκέψης κι ομιλίας.

  • «Να μας φέρει ο καινούργιος χρόνος ανθρώπους που μας δέχονται έτσι όπως ακριβώς είμαστε.»
  • «Να έχουμε τη δύναμη για τα δύσκολα και τη χαρά στα μικρά, κάθε μέρα που περνάει.»
  • «Να κλείσει ό,τι μας κούρασε και να ανοίξει ό,τι μας πάει μπροστά.»
  • «Να είναι το 2026 μια χρονιά που θα μας φέρεται πιο τρυφερά κι εμείς επίσης στον εαυτό μας.

Και τώρα η πιο σημαντική ευχή, αυτή που λες σε σένα. Εκεί δεν χρειάζεται να είσαι σοφή ή δυνατή. Χρειάζεται να είσαι ειλικρινής. Αν θες ένα σημείο εκκίνησης, δοκίμασε κάτι απλό, που να γίνεται κάθε μέρα, να μη αφήνεις τον εαυτό σου τελευταί0. Να θυμάσαι ότι κι εσύ είσαι άνθρωπος της ζωής σου, όχι μόνο άνθρωπος των άλλων.

Αν φέτος σε βρίσκει η γιορτινή περίοδος με ανάμεικτα συναισθήματα, μην προβληματίζεσαι. Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά δεν είναι υποχρέωση χαράς. Είναι πρόσκληση για ζεστασιά κι ελπίδα, όσο εσύ μπορείς. Και η ελπίδα δεν χρειάζεται να μοιάζει με ενθουσιασμό. Μπορεί να μοιάζει με μια ήρεμη σκέψη «φέτος η χρονιά θα πάει καλύτερα». Όχι επειδή θα γίνουν θαύματα, αλλά επειδή εσύ θα είσαι λίγο πιο κοντά στον εαυτό σου.

Καλές γιορτές, λοιπόν. Με στιγμές που σε γεμίζουν, με ανθρώπους που σε ηρεμούν και με μια νέα χρονιά που να σου φέρει χώρο, για χαρά, για ανάσες, για ό,τι ονειρεύεσαι.