Οταν μαθαίνεις ότι ζεις με μια χρόνια πάθηση, είναι φυσικό να φοβάσαι πως θα γίνεις βάρος στον σύντροφό σου. Ωστόσο, η αληθινή αγάπη δεν μετριέται από την υγεία και τις επιπλοκές της, μετριέται από την υποστήριξη και την κατανόηση που δείχνει ο άλλος προς το πρόσωπό σου.

Πολλές φορές μπορεί να νιώθεις ενοχές όταν αναγκάζεσαι να ακυρώσεις σχέδια για ιατρικά ραντεβού ή να αναβάλλεις μια έξοδο λόγω των συμπτωμάτων σου. Αυτές οι ενοχές δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική αξία σου, αλλά την ανεπάρκεια κάποιου άλλου να σε καταλάβει. Η φροντίδα του εαυτού σου δεν είναι προνόμιο, αλλά ανάγκη, και αξίζει τον σεβασμό πολλών και όχι μόνο του εαυτού σου.

Σε μια υγιή σχέση, ο σύντροφος στέκεται δίπλα σου όταν χρειάζεσαι στήριξη, είτε πρόκειται για ένα χέρι για να σε βοηθήσει να σηκωθείς, είτε για ένα αυτί που σε ακούει όταν αισθάνεσαι άγχος ή λύπη. Δεν χρειάζεται να νιώθεις ότι ζητάς κάτι υπερβολικό όταν μοιράζεσαι τις ανησυχίες σου ή όταν του ζητάς να σε συνοδεύσει σε μια επίσκεψη στο γιατρό.

Η ανοιχτή επικοινωνία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος οποιασδήποτε σχέσης, αλλά γίνεται ακόμη πιο σημαντική όταν υπάρχει κάποια χρόνια πάθηση. Μίλησέ του νωρίς για το πώς η πάθηση επηρεάζει την καθημερινότητά σου, προτού υποθέσεις ότι ο ίδιος μπορεί να καταλάβει από μόνος του. Όσο νωρίτερα έχει πλήρη εικόνα, τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί και θα δείξει ενσυναίσθηση.

o-sostos-sintrofos-den-se-blepei-os-baros-b

Παράλληλα, διατήρησε την αυτονομία σου. Φρόντισε να έχεις τα δικά σου χόμπι, φίλους και δραστηριότητες που σε ευχαριστούν, ανεξάρτητα από τη σχέση. Ο χρόνος για σένα σου δίνει δύναμη και αποδεικνύει στον σύντροφό σου ότι είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, περισσότερο απ’ ό,τι χαρακτηρίζεσαι από την πάθηση.

Η αμοιβαιότητα είναι εξίσου σημαντική: ανάλαβε τον ρόλο του υποστηρικτή όταν εκείνος βιώνει δυσκολίες, είτε σε θέματα υγείας είτε όχι. Μια σχέση δεν είναι μονόδρομος, είναι ένας κύκλος αλληλοβοήθειας. Όταν και οι δύο δείχνετε προθυμία να βοηθηθείτε, χτίζεται εμπιστοσύνη και ασφάλεια.

Εκείνοι που φοβούνται να εμπλακούν μ’ έναν άνθρωπο που έχει χρόνια πάθηση συχνά θεωρούν ότι θα χρειαστούν να γίνουν επαγγελματίες φροντιστές. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι ο ρόλος του συντρόφου δεν ταυτίζεται με αυτό. Θέλεις έναν φίλο, έναν σύντροφο, κάποιον που θα γελάει μαζί σου, θα μοιράζεται όνειρα και θα στέκεται δίπλα σου στις δυσκολίες αυτό είναι το ζητούμενο κι όχι η συνεχή ιατρική φροντίδα.

Αντιθέτως, κάποιοι σύντροφοι δεν ανταποκρίνονται όπως θα έπρεπε, δείχνουν ψυχραιμία στην αρχή αλλά αποσύρονται στην πορεία, αποφεύγουν να ακούσουν ή γελοιοποιούν τις ανάγκες σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορεί να νιώσεις ότι πληγώνεσαι διαρκώς και ότι η σχέση σου εξαντλείται. Τότε ξέρεις πως ήρθε η ώρα να επανεξετάσεις αν αξίζει να συνεχίσεις σ’ αυτή τη σχέση.

Ο κατάλληλος σύντροφος δεν πρέπει να σε κρίνει ούτε να σε μειώνει, πρέπει να σε αποδέχεται ως ολόκληρο άνθρωπο. Εάν νιώθεις σεβασμό, αποδοχή και ασφάλεια, βρίσκεσαι σ’ ένα περιβάλλον όπου δεν είσαι βάρος, αλλά πολύτιμο μέλος της ζωής του. Κι αυτό είναι κάτι που αξίζει να το κρατήσεις στη ζωή σου, γιατί δεν βρίσκεται εύκολα.