Η μαμά είναι μοναδική και αναντικατάστατη. Ένας άνθρωπος ιδιαίτερος στις ζωές μας που καθορίζει κατά μεγάλο βαθμό τους ανθρώπους που γινόμαστε. Η αγάπη της μητέρας είναι ανιδιοτελής και παντοτινή.

Ένας φόρος τιμής η σημερινή μέρα σ’ όλες τις μανούλες. Στις μανούλες που θυσιάζουν μέρος της ζωής τους για να μεγαλώσουν σωστούς ανθρώπους, στις μανούλες που έμαθαν να ξεπερνούν τον εαυτό τους για να αντεπεξέλθουν στον καινούργιο ρόλο της ζωής τους και σ’ όλες εκείνες (τις μελλοντικές μανούλες) που προσπαθούν να αποκτήσουν το θείο αυτό δώρο, ένα παιδάκι, με ό,τι δυσκολίες αυτό συνεπάγεται.

Όταν από κόρη γίνεσαι μαμά, αργότερα γιαγιά και αν σε αξιώσει ο Θεός και προγιαγιά, είναι από τις μεγαλύτερες ευλογίες της ζωής.

Τη στιγμή που μαθαίνεις για την εγκυμοσύνη σου, για ότι πέτυχε η εξωσωματική που τόσο επιθυμούσες, για την υιοθεσία που τόσο ήλπιζες, η ζωή σου αλλάζει στιγμιαία. Από εκείνη τη στιγμή, όλα τα άλλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα και το πλασματάκι αυτό, ακόμα και πριν το δεις και το γνωρίσεις, γίνεται το κέντρο του κόσμου σου. Ένα πλάσμα που θα αγαπάς, θα αγωνίας και θα φροντίζεις όσα χρόνια και αν περάσουν, όσο και αν μεγαλώσει, γιατί για σένα θα είναι πάντα το μικρό σου πλασματάκι.

Πολλές φορές το ταξίδι αυτό έχει σκαμπανεβάσματα, δυσκολίες και άγχη που φαίνονται προσωρινά αξεπέραστα. Θέλει τόλμη, υποχωρήσεις κι υπομονή για να μπορέσεις να τα ξεπεράσεις και να προχωρήσεις, με γνώμονα πάντα την αγάπη. Γιατί όποιος αγαπά, συγχωρεί και μεταδίδει αγάπη και στους άλλους.

Μεταξύ μαμάς και παιδιού υπάρχουν στιγμές ευτυχίας και απόλυτης ολοκλήρωσης που δεν θα μπορούσες ποτέ να φανταστείς και να ονειρευτείς. Και αυτές είναι που σε κρατάνε δυνατή στα δύσκολα.

Γιατί υπάρχουν και οι δυσκολίες… Μακάρι να είναι όλα ρόδινα, αλλά και όταν δεν είναι να ξέρεις ότι θα τα ξεπεράσεις, αν όχι αμέσως αλλά με τον καιρό. Η δύναμη κρύβεται μέσα σου και συνήθως εμφανίζεται όταν την χρειάζεσαι περισσότερο. Σε σημείο που να σε εκπλήσσει.

Οι πρώτες αγκαλιές, τα πρώτα φιλιά, οι πρώτες λέξεις που ακούμε, είναι της μαμάς. Της μαμάς που μας δίνει τα εφόδια και μας μαθαίνει πως να γίνουμε ανεξάρτητοι και ευτυχισμένοι στη ζωή μας. Που μας αφήνει να κάνουμε τα δικά μας λάθη και να μάθουμε απ’ αυτά. Που μας καθοδηγεί στα δύσκολα και που είναι πάντα εκεί κάθε στιγμή για να ακούσει τις ανησυχίες και τα νέα μας. Της ακούραστης αυτής μαμάς που τα προλαβαίνει όλα, χωρίς να καταλαβαίνουμε τον τρόπο. Και που πάντα μας περιμένει με μια ανοιχτή αγκαλιά, μια αγκαλιά που μπορεί να κάνει μονομιάς όλα τα προβλήματα να εξαφανιστούν.

Ας είναι η μέρα αυτή μια υπενθύμιση, για αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή. Ας κάνουμε μια παύση να θυμηθούμε λίγο τις θυσίες, τις αγωνίες και την ανιδιοτελή αγάπη των μαμάδων, πριν σκεφτούμε οτιδήποτε άλλο. Πριν θυμώσουμε, αγανακτήσουμε κι εκνευριστούμε. Γιατί δυστυχώς δεν θα είναι μαζί μας για πάντα, μπορεί να έχουν φύγει ήδη, αλλά η αγάπη και οι αναμνήσεις τους μένουν μαζί μας όσα χρόνια και αν περάσουν.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν σ’ όλες τις μανούλες, που μας έφεραν στη ζωή και μας μεγάλωσαν. Γιατί χωρίς εκείνες δεν θα υπήρχαμε. Κι ένα “σ’ αγαπώ“.

84