Οι προηγούμενες γενιές είχαν μια ισχυρή σχέση μεταξύ τους, καθώς τα παιδιά μεγάλωναν με την εικόνα των παππούδων στη ζωή τους, κάτι που όσο περνούν τα χρόνια δεν είναι και τόσο σύνηθες. Είτε λόγω των ζευγαριών που επιλέγουν να κάνουν παιδιά σε μεγαλύτερη ηλικία, είτε λόγω άλλων συνθηκών, πολλά παιδιά μεγαλώνουν πια αποκλειστικά με τους γονείς τους.

Η γενιά Z (όσοι δηλαδή έχουν γεννηθεί μεταξύ 1996-2010) είναι η χειρότερη στο να συνδέεται με τους παππούδες και τις γιαγιάδες, αλλά η οικοδόμηση μιας καλύτερης σχέσης θα μπορούσε να βοηθήσει στην καταπολέμηση της μοναξιάς. Με όλες τις υποχρεώσεις, εργασία, επαγγελματικές υποχρεώσεις, παρέα με φίλους, φαίνεται ότι το να πάρει κάποιος της γενιάς Ζ τηλέφωνο τους παππούδες και τις γιαγιάδες βρίσκεται στο τέλος της λίστας τους.

Η κοινωνική συνοχή και η σύνδεση με μέλη της οικογένειας είναι ένας σημαντικός παράγοντας για την συνολική υγεία και ευημερία ενός ανθρώπου. Η ασφάλεια και η σύνδεση είναι ζωτικής σημασίας για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Καθώς η μοναξιά αποτελεί μάστιγα τόσο τους ηλικιωμένους όσο και τους νεαρούς ενήλικες, η προώθηση των οικογενειακών σχέσεων μεταξύ των γενεών θα μπορούσε να βοηθήσει στην προστασία από τις αρνητικές επιπτώσεις της απομόνωσης, συμπεριλαμβανομένης της κατάθλιψης, των καρδιακών παθήσεων και της άνοιας. Θα πρέπει τα γηρατιά να μην θεωρούνται παράγοντας απομόνωσης.

Οι πιο πολλοί νέοι λένε ότι δεν έχουν χρόνο για να επισκεφτούν ή να μιλήσουν με τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους. Ωστόσο, το να διαθέσει κανείς χώρο και χρόνο για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μπορεί να έχει τεράστια οφέλη (εκτός από να μετριάσει τις συνέπειες της μοναξιάς) στο να βοηθήσει στη διάδοση της γνώσης, της εμπειρίας και της προοπτικής μεταξύ των γενεών. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μπορούν να μάθουν στα εγγόνια τους μαθήματα καλοσύνης, ηθικής, ανθεκτικότητας καθώς τη σημασία των οικογενειακών δεσμών στη μελλοντική τους ζωή.

Όσο περισσότερο χρόνο περνάνε τα παιδιά με τους παππούδες, τόσο περισσότερες αναμνήσεις δημιουργούν μαζί τους. Αυτές οι αναμνήσεις μπορούν να μείνουν μαζί τους για πολύ καιρό αφότου τα αγαπημένα αυτά πρόσωπα έχουν φύγει από τη ζωή, εμπνέοντάς τους με τα μαθήματα που πήραν και την αγάπη που ένιωσαν. Η ευτυχία που νοιώθουν τόσο τα εγγόνια όσο και οι παππούδες από μια καλή μεταξύ τους σχέση είναι ανεκτίμητη.

Εκτός από μια τηλεφωνική επικοινωνία ή βιντεοκλήσεις, μια επίσκεψη για να μιλήσει κάποιος με τον παππού ή τη γιαγιά του, είναι πολύ καλύτερο από οποιοδήποτε τεχνολογικό μέσο. Έτσι αναπτύσσονται οι δεσμοί και χτίζονται οι σχέσεις. Ακόμα και μια σύντομη στάση, πριν το γυμναστήριο ή τη βόλτα, μπορεί να δώσει στους παππούδες μεγάλη χαρά. Υπάρχουν απλά πράγματα όπως το να πάει κάποιος μια βόλτα με τη γιαγιά του, να μαγειρέψουν μαζί ή να δούνε μια ταινία, να μάθουν περισσότερα για τη ζωή στα χρόνια τους, που βοηθάνε στο να χτιστούν ουσιαστικές σχέσεις. Και οι γονείς βέβαια θα πρέπει να προσπαθούν να ενισχύσουν τη σχέση των παιδιών τους με τους παππούδες τους κι όχι να την δυσκολεύουν.

Για τους τυχερούς που τους έχουν ακόμα στη ζωή τους, μοναδική ευκαιρία να επωφεληθούν από τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους!